کد مطلب:212662 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:44
بکیر بن اعین بن سنسن شیبانی
اعین، غلامی رومی بود به فردی از بنی شیبان تعلق داشت، و آن گاه كه قرآن را فرا گرفت او را آزاد كرد(فهرست ابن الندیم، ص 308)
«سنبس»، راهبی در دیار روم بود. (فهرست ابن الندیم، ص 309)
علامه مامقانی از شیخ طوسی (ره) نقل كرده كه بكیر از اصحاب حضرت باقر و حضرت صادق علیهماالسلام بوده و از حواریون آن دو امام به شمار رفته و از آن دو بزرگوار احادیثی نقل كرده است. [1] .
[ صفحه 101]
كنیه بكیر ابوعبدالله (و نیز ابوالجهم) است، او برادر زراره و حمران می باشد. [2] .
بكیر دارای شش پسر به نامهای: عبدالله، جهم، عبدالحمید، عبدالاعلی، عمرو، و زید است. اولاد جهم از بزرگان اهل حدیث و صاحبان تصنیف می باشند، از جمله حسن بن جهم، جد ابوغالب زراری است. آنان به بكیریون معروف بودند؛ لیكن از زمانی كه حضرت هادی (ع)، سلیمان بن حسن بن جهم را زراری لقب داد، آنان منسوب به زراره گشتند. [3] .
بكیر گوید: روزی محضر امام صادق (ع) رفتم، حضرت مرا پیش خواند و فرمود: از فرزندان اعین می باشی؟ عرض كردم: آری، بكیر بن اعین هستم. حضرت از حال حمران جویا شد. عرض كردم: امسال به حج نیامده با آن كه شوق شدیدی داشت كه خدمت شما برسد، لیكن به شما سلام رسانده است. حضرت فرمود: «علیك و علیه السلام» بر تو و بر او سلام و درود. [4] .
بكیر در زمان حضرت صادق (ع) از دنیا رفت. حضرت پس از وفات او فرمود: «اما والله لقد انزله الله بین رسوله و امیرالمؤمنین علیهماالسلام» خداوند او را بین رسولش (ص) و امیرالمؤمنین (ع) وارد كرد. [5] .
زمانی حضرت صادق (ع) او را یاد كرد و فرمود: «رحم الله بكیرا و قد و الله فعل» خداوند بكیر را رحمت كند، و والله، رحمت كرده است. [6] .
بكیر در شهر دامغان مدفون است و دارای قبه و بارگاهی است.
[ صفحه 103]
«سنبس»، راهبی در دیار روم بود. (فهرست ابن الندیم، ص 309)
علامه مامقانی از شیخ طوسی (ره) نقل كرده كه بكیر از اصحاب حضرت باقر و حضرت صادق علیهماالسلام بوده و از حواریون آن دو امام به شمار رفته و از آن دو بزرگوار احادیثی نقل كرده است. [1] .
[ صفحه 101]
كنیه بكیر ابوعبدالله (و نیز ابوالجهم) است، او برادر زراره و حمران می باشد. [2] .
بكیر دارای شش پسر به نامهای: عبدالله، جهم، عبدالحمید، عبدالاعلی، عمرو، و زید است. اولاد جهم از بزرگان اهل حدیث و صاحبان تصنیف می باشند، از جمله حسن بن جهم، جد ابوغالب زراری است. آنان به بكیریون معروف بودند؛ لیكن از زمانی كه حضرت هادی (ع)، سلیمان بن حسن بن جهم را زراری لقب داد، آنان منسوب به زراره گشتند. [3] .
بكیر گوید: روزی محضر امام صادق (ع) رفتم، حضرت مرا پیش خواند و فرمود: از فرزندان اعین می باشی؟ عرض كردم: آری، بكیر بن اعین هستم. حضرت از حال حمران جویا شد. عرض كردم: امسال به حج نیامده با آن كه شوق شدیدی داشت كه خدمت شما برسد، لیكن به شما سلام رسانده است. حضرت فرمود: «علیك و علیه السلام» بر تو و بر او سلام و درود. [4] .
بكیر در زمان حضرت صادق (ع) از دنیا رفت. حضرت پس از وفات او فرمود: «اما والله لقد انزله الله بین رسوله و امیرالمؤمنین علیهماالسلام» خداوند او را بین رسولش (ص) و امیرالمؤمنین (ع) وارد كرد. [5] .
زمانی حضرت صادق (ع) او را یاد كرد و فرمود: «رحم الله بكیرا و قد و الله فعل» خداوند بكیر را رحمت كند، و والله، رحمت كرده است. [6] .
بكیر در شهر دامغان مدفون است و دارای قبه و بارگاهی است.
[ صفحه 103]
[1] اختيار معرفة الرجال، ص 161 - تنقيح المقال، ج 1، ص 181.
[2] فهرست ابن النديم، ص 309.
[3] تحفة الاحباب، ص 34.
[4] اختيار معرفة الرجال، ص 179.
[5] رجال كشي، ص 160.
[6] رجال كشي، ص 160.